Przychodzi baba do fotografa

Dzisiaj wieczorem robiłem zdjęcia. Centrum Poznania, tłok na ulicach, na dworze już ciemno. Robię zdjęcia jakichś wielkich reklam, słuchawki na uszach, słucham jakiegoś chilla… aż tu nagle… przychodzi baba do fotografa.

PRZYCHODZI BABA DO FOTOGRAFA

Tym razem nie była to gruba baba w żółtym, jak to się zdarzyło jakiś czas temu na lotnisku w odległym kraju, w którym baba sępiła o telefon (żeby naciągnąć na międzynarodowe rozmowy) od wszystkich, którzy głośno wypowiedzieli jakiekolwiek słowo po polsku.

Tym razem była to chuda baba w czerwonym. Ale ona też czegoś chciała.

Baba zapytała co ja robię.

Na tym etapie „znajomości” byłem przyjaźnie nastawiony, odpowiedziałem zatem że zdjęcia. Czasem zdarza się, że ludzie pytają. No są ciekawi, nie ma sprawy.

Baba się dowiedziała, ale nie poszła sobie. Zapytała a co ja robię za zdjęcia.

Taka dociekliwość też się zdarza więc, nadal cierpliwie wyjaśniłem, że zdjęcia reklam. I to jest ten moment, a którym bardzo rzadko trafia się jeszcze pytanie „a po co?”.

Jednak baba w czerwonym była daleko bardziej dociekliwa. A której konkretnie reklamy zdjęcia robię.

To pytanie przekroczyło już nieco granice mojej dobroci, bo to moja sprawa, więc ją poinformowałem, że nie muszę jej tego wyjaśniać. Sądziłem, że się obrazi i pójdzie.

Nieeeeeeee.

BABA W KADRZE

Baba w czerwonym wyjaśniła mi, że ona przechodziła tam po drugiej stronie ulicy i że ona nie chce być na zdjęciu.

Znaczy była od aparatu jakieś 50 metrów albo lepiej, kiedy to mogłaby trafić w kadr.

Jako, że był wieczór i taka odległość, to jeszcze cierpliwie wyjaśniłem jej, że nie ma się przejmować, bo na pewno jej nie będzie widać.

Babie było mało.

Zostałem zatem pouczony, że nie mam prawa baby fotografować jak ona tego nie chce. A w ogóle to mam jej pokazać zdjęcia czy aby na pewno jej nie widać.

To już ciut przekroczyło najdalsze pokłady mojej cierpliwości i wyjaśniłem babie, że niczego jej nie będę pokazywał. Nie zamierzam także kontynuować z nią rozmowy. A jak uważa, że jej zrobiłem krzywdę to ma się wybrać na najbliższy komisariat.

Baba niestety nadal uważała, że ma prawo mnie pouczać i ten jej monolog o braku zgody na jej fotografowanie ciągnął się kolejnych kilka minut. Ale w końcu sobie poszła.

Nie, to oczywiście nie koniec przygody 🙂

BABA I STRAŻ MIEJSKA

Gdy wyszedłem za róg, to okazało się, że baba napadła tam na straż miejską, którą zamęczała właśnie opowieścią o tym, że ktoś jej robił zdjęcia bez pozwolenia.

Minąłem ich rzucając tylko w przelocie by poinformowali „panią” jakie w Polsce jest prawo.

I w sumie nie wiem czy uczynili to czy może przez kolejne 15 minut baba im nadawała o popełnionej na niej foto-zbrodni. W każdym razie robiąc kolejne zdjęcia, jakieś 100 metrów dalej widziałem, że dyskusja ciągle jeszcze trwała.

W końcu jednak baba zniknęła, a ja skończyłem zdjęcia. Ruszyłem w stronę samochodu, mijając jeszcze strażników miejskich rzuciłem im, że co prawda rzadko to mówię, ale bardzo im współczuję.

I nie zgadniecie…  Zza rogu wyłoniła się baba w czerwonym!!

Ponownie domagała się ode mnie pokazania zdjęć i jeszcze żebym jej powiedział czy robiłem zdjęcia ulicy z prawej czy lewej strony skrzyżowania.

Wzruszyłem ramionami, jeszcze raz wyraziłem słowa współczucia wobec strażników, którzy chyba słuchali od nowa.

Ja oddaliłem się do samochodu.

A baba ciągle jeszcze gadała, gadała, gadała…

PS

W tym miejscu pragnę wyjaśnić potencjalnie niezorientowanym, że w polskim prawie nie ma żadnego zakazu fotografowania kogokolwiek w przestrzeni publicznej. Żadne widzimisię baby w czerwonym tego nie zmieni.

Ograniczenia i zakazy dotyczą dopiero publikacji zdjęć, na których dana osoba występuje. Jeśli jednak osoba taka jest na zdjęciu tylko nieistotnym szczegółem to nadal można takie zdjęcie opublikować.

PS 2

A tak w ogóle sprawdziłem z ciekawości. Baba w czerwonym musiała bardzo szybko się przemieszczać, bo nie ma jej na żadnym zdjęciu 😉